Gebed van een moeder
O God, ik bid U voor mijn kind
want ik ben bang dat hij U zal vergeten,
en dat hij van veel dingen veel zal weten
maar niet, hoe hij de echte vrede vindt.
Lees verder “Uit een dagboek”Ik bid U voor dit kind van mij
soms denk ik dat ik hem niet kan bereiken
en dat ik enkel macht’loos toe kan kijken.
Wilt U dan staan Heer aan zijn rechterzij?
De (na)zomer geeft zich meer en meer uit handen aan de herfst. De dagen worden korter, het licht zachter of zo je wilt: valer. De warmte zakt uit de lucht, bladeren laten los, wat groeide en bloeide komt tot stilstand. Veel gewassen en fruit hadden deze zomer een bijzonder weelderige opbrengst. Onze kasten en vrieskisten puilen uit. Maar nu komt de natuur tot rust. Dat kan ook gevoeld worden als een verlies. Wat vol kleur was, wordt bruiner, sterft af, wordt stof dat vergaat. Wat eens groeide en bloeide, keert terug naar de aarde.
Lees verder “Van de predikant”’t Maakt op mij elk jaar veel indruk: de Paascyclus. De beweging die we samen maken van donker naar licht. De mensen in het donker die we niet in de steek laten, waar ons meeleven naar uitgaat. Ons eigen donker dat we serieus nemen. Bronnen van hoop, licht en leven die we dan tóch weer aanboren. De kaarsen, gedoofd in de 40-dagentijd, die we dan tóch weer aan durven steken, één voor één. We kiezen er voor te geloven (‘belijden’ noemen we dat plechtig) dat licht en leven zal overwinnen voor iedereen op aarde, in elk huis; dat tranen gewist worden en dat gerechtigheid zal overwinnen. Ook in Gaza, Oekraïne of waar ter wereld ook.
Lees verder “Van de predikant”Afscheid van Hans Nieuwkamp
– Kruisheer –
* Nijmegen, 25 februari 1935
† Uden, 31 maart 2025
De herfst heeft zijn intrede gedaan. De boom voor het raam van mijn werkkamer staat in een oranje gloed. Prachtig licht hij op als de laagstaande zon hem – letterlijk – in het zonnetje zet. Alsof het vuur er uit slaat. Het doet me denken aan de kaars die aan zijn einde raakt, maar voor het doven nog even in alle kracht opflakkert en laat zien tot welke pracht van licht en kleur hij in staat is. In tegenstelling tot de kaars, gaat de boom zelf niet dood, alleen gaat de boom in rust en het blad valt en sterft af.
Lees verder “Van de predikant”‘Kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen
en herhaal ze honderdmalen
alle malen zal ik wenen’.
Leo Vroman uit het gedicht ‘Vrede’.
‘Het is 7 mei 1945. De oorlog is voorbij. Als een lopend vuurtje gaat het rond. Dolblij hebben mensen de rood-wit-blauwe vlag uit het raam gehangen. De Canadezen rukken op naar Amsterdam’.
Lees verder “Stolpersteine – Struikelstenen – Stroffelstienen”En het aanbieden van de tekeningen van de kerkgebouwen die Aleid heeft gemaakt, aan de koper van beide kerkgebouwen.
Lees verder “Ondertekening verkoop kerkgebouwen”Sint Salarisdag
Iedere ochtend zet ik ruim zestig jaar geleden mijn fiets in het oude kolenhok naast het schoolgebouw Wilhelmina in Alkmaar waar ik mijn eerste baan ben begonnen.
Ik geniet zes dagen in de week van de vrolijke kindergezichtjes in de schoolbankjes voor me.
Lees verder “Van loonzakje tot Appostel app”De zondagavondgespreksgroep kwam bij elkaar op zondag 12 november in de Ark.
Of en hoe we oud zullen worden weten we niet, maar deze groep is al best een eindje op weg. De levensverwachting is de afgelopen jaren in Nederland flink omhoog gegaan, dus leek het ons een goede reden om over ‘De kunst van het ouder worden’ te praten.
Lees verder “Terugblik zondagavondgespreksgroep 12 november”Als sluiting van de kerkenraadvergadering las ik een gebed voor van Feije Duim.
De reden was het onderwerp van de afgelopen gespreksgroepavond van 15 oktober. Daarin werd ons gevraagd wat ons geraakt had de afgelopen periode.
Een van de deelnemers noemde de vreselijke aanslagen in Israël en de Gazastrook. Maar ook de voortdurende oorlog in Oekraïne waar geen einde aan lijkt te komen. De aardbeving in Afghanistan en we kunnen nog zoveel opnoemen wat ons “raakt”.
Zijn emotie daarbij was onmacht.
