Van de predikant

Terugkijken doe ik, onder andere, op een geslaagde Floordienst. Ik had zelf het gevoel dat het in de dienst goed lukte om aan de hand van het sprookjeshuwelijk tussen Boaz en Ruth de trouw van God uit te spellen. Als een geleefde en beleefde werkelijkheid die al eeuwen met mensen meereist. Zo beroerd kan de toestand van iemand of van de wereld er niet aan toe zijn of God vindt altijd wel weer een gaatje om een nieuw begin te maken en mensen weer te inspireren om in beweging te komen en de toekomst tegemoet te treden.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

Terugkijken, dat doen we op de zomermaanden. De periode in het jaar waarin ook het kerkelijk leven zich in de regel op een wat lager pitje afspeelt. Vergaderingen zijn er weinig tot niet en dat geeft mij wat meer ruimte en rust in het overige werk dat des dominees is. Zo merk ik hoe goed het is om daadwerkelijk in rust een bezinnende tekst of een boek tot me door te laten dringen, eens even te overdenken, in plaats van weer snel door te pakken naar de volgende taak die wacht.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

Terugkijken

Op Hemelvaartsdag hadden we het gemeente-uitje naar de Herenboeren in Bergen. Met goed weer en in een nog betere sfeer kregen we een rondleiding op deze gemeenschappelijke boerderij van een zeer betrokken en kundig bestuurslid. Grappend had hij van te voren tegen me gezegd: ‘dan gaan we de Heer en de Herenboeren bij elkaar brengen’. Maar zo’n gekke gedachte is dat helemaal niet. We danken als gelovigen God voor onze dagelijkse kost (geef ons heden ons dagelijks brood). Het is geen verdienste noch vanzelfsprekendheid dat we elke dag te eten hebben (en nog zoveel meer) maar iets om dankbaar voor te zijn. Zo willen we ook op de boerderij leven met onze hand omhoog. Wat de aarde ons geeft aan voeding is geen vanzelfsprekendheid, maar om dankbaar voor te zijn.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

We kunnen terugkijken op een goede paascyclus. Het zijn de dagen waarop in hoogte- en dieptepunten samenkomt waar het het christelijk geloof om begonnen is. Meer dan kerst raakt Pasen, met de dagen die daaraan vooraf gaan, de kern van ons geloof. Dat is op veel manieren te zeggen wat die kern is; ik zou het kunnen omschrijven als: de liefde en trouw van God leven en daaraan vasthouden dwars door roeien en ruiten heen, wat ons ook overkomt, omdat God ons vasthoudt. Daar proberen we naar te leven in de gemeente. Gods verhaal met ons houdt niet op, maar gaat dóór. Iedere keer weer opnieuw breekt het licht door in ons leven en op deze wereld. Dat licht laat zich niet stoppen of klein krijgen, zelfs niet als wij het af laten weten en onze idealen niet overeind kunnen houden. Zie Petrus die ook van te voren riep dat hij zijn idealen nooit uit z’n handen zou laten vallen, maar toen puntje bij paaltje kwam …. Maar toen die punt in een komma veranderde, mocht ook hij een nieuwe start maken toen hem drie keer werd gevraagd of hij Jezus werkelijk lief had. Geen haan die er meer naar kraaide en hij werd de rots waarop de kerk werd gebouwd.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

We hebben begin maart genoten van de dienst met verhalen van Kees Posthumus. De gekleurde wimpels door de kerk gaven bij binnenkomst meteen een vrolijk beeld. De slang hield zich een beetje verborgen achter de koffer en met een eenvoudig blauw doek zagen we het meer van Galilea op een gegeven moment voor onze ogen verschijnen. Wat sprak er een intensiteit en kracht uit het breken van het brood: ‘Hij brak het, zegende het en deelde het rond’. En dat ging zo door…

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

Al weer ver weg, noem ik hier toch ook even de achter ons liggende kerstdiensten en de diensten rondom de jaarwisseling. We hadden deze keer de bijzonderheid dat 1 januari op een zondag viel en ik was wel tevreden over de keuze om wat later in de ochtend te beginnen in de kerk met ontmoeting en koffie. Daarna een korte viering en vervolgens een toost op het nieuwe jaar. En net als op oudejaarsdag waren we daadwerkelijk als gemeenschap bij elkaar. Op oudejaarsdag was de viering in de middag, met daarvoor de mogelijkheid binnen te lopen in de kerk. Ik vond het heerlijk om beide diensten zo met elkaar te kunnen vieren.

Lees verder “Van de predikant”

De veertigdagentijd en pasen

Ik heb in een vorig artikel in de Aanwijzer iets verteld over het ontstaan van de onderverdeling van de tijd in jaren en maanden. De onderverdeling wordt gekoppeld aan de stand van zon, maan en sterren, terwijl die onderverdeling samenhangt met de periodes van zaaien en oogsten en met de vruchtbaarheidscyclus van de boerderijdieren. En aan die periodes en dagen werden weer religieuze rituelen en gebruiken gekoppeld. Een goede oogst en dus voldoende te eten was uiteindelijk een gift van de goden / God.

Lees verder “De veertigdagentijd en pasen”

Van de predikant

In de vorige Aanwijzer mocht ik u al een goed nieuw jaar toewensen, maar ik doe dat in dit blad nog eens dunnetjes over: ik wens u een heel goed 2023 toe. Immers, de redactie heeft als voornemen dat dit blad nog voor de jaarwisseling verschijnt. Goede wensen blijven trouwens ook best een tijdje houdbaar! En nu we het er toch over hebben: in het toewensen van een goed jaar, bedoel ik niet zozeer dat alles rimpelloos zal verlopen. Daarmee zouden we het leven overvragen, denk ik. Leven is nu eenmaal niet alleen de hoogten, maar ook de diepten. Niet alleen de stevigheid, maar ook de kwetsbaarheid. Tegelijk vertellen mensen die verdriet meemaken of die in moeilijke omstandigheden zijn dat het goede hun tóch tegemoet komt. Dat zit ‘m dan vaak in de verbondenheid en liefde die andere mensen hen bieden, maar dat kan ook zijn in de veerkracht die ze in zichzelf ontdekken al dan niet mede gevoed door het geloof.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

Het kerkgebouw van Stompetoren was op 2 november in de middag opengesteld om binnen te lopen om een kaarsje te branden, even te zijn, op wat voor manier dan ook of om even een gesprekje te hebben met één van de aanwezige ambtsdragers of de predikant. Het is waardevol voor de mensen die even binnen kwamen lopen. Het is sowieso prettig dat de kerk open is.  

De aanloop was minder groot dan vorig jaar. Misschien ook omdat we toen in de corona-tijd zaten en er minder gelegenheid was om een kerkgebouw binnen te stappen. En een ander ‘misschien’: we zijn het als protestantse kerk nog niet zo gewend om te gedenken op deze manier en op deze dag, Allerzielen.

Lees verder “Van de predikant”

Van de predikant

’t Is weer vroeg donker en na het ingaan van de wintertijd natuurlijk helemaal. Herfst dus. We zitten weer meer binnen, kerkelijk gaan we ook een andere tijd in. Eerst de tijd van terugblikken en gedenken; daarna de tijd van hopen en verwachten. Kunnen we zeggen: van donker naar licht? Van dood naar nieuw leven?

Gedenken

Dat gaan we doen met Open Kerk op woensdag 2 november, Allerzielen. Het kerkgebouw in Stompetoren is dan opengesteld van 13:00 uur tot 17:00 uur. U bent zeer welkom om binnen te lopen, een kaarsje te branden, even te zitten; om te bidden of om even een gesprekje te hebben. We hopen dat dit ook bij uitstek een gelegenheid is voor mensen van buiten de gemeente om binnen te lopen. Om op die manier iets van de kracht van het gebouw, van het ritueel en van de Aanwezige te ervaren. Maar iedereen is natuurlijk welkom, dus ook gemeenteleden.

Lees verder “Van de predikant”