Categorie: Van de dominee

We kunnen terugkijken op een goede paascyclus. Het zijn de dagen waarop in hoogte- en dieptepunten samenkomt waar het het christelijk geloof om begonnen is. Meer dan kerst raakt Pasen, met de dagen die daaraan vooraf gaan, de kern van ons geloof. Dat is op veel manieren te zeggen wat die kern is; ik zou het kunnen omschrijven als: de liefde en trouw van God leven en daaraan vasthouden dwars door roeien en ruiten heen, wat ons ook overkomt, omdat God ons vasthoudt. Daar proberen we naar te leven in de gemeente. Gods verhaal met ons houdt niet op, maar gaat dóór. Iedere keer weer opnieuw breekt het licht door in ons leven en op deze wereld. Dat licht laat zich niet stoppen of klein krijgen, zelfs niet als wij het af laten weten en onze idealen niet overeind kunnen houden. Zie Petrus die ook van te voren riep dat hij zijn idealen nooit uit z’n handen zou laten vallen, maar toen puntje bij paaltje kwam …. Maar toen die punt in een komma veranderde, mocht ook hij een nieuwe start maken toen hem drie keer werd gevraagd of hij Jezus werkelijk lief had. Geen haan die er meer naar kraaide en hij werd de rots waarop de kerk werd gebouwd.

Lees verder “Van de predikant”

We hebben begin maart genoten van de dienst met verhalen van Kees Posthumus. De gekleurde wimpels door de kerk gaven bij binnenkomst meteen een vrolijk beeld. De slang hield zich een beetje verborgen achter de koffer en met een eenvoudig blauw doek zagen we het meer van Galilea op een gegeven moment voor onze ogen verschijnen. Wat sprak er een intensiteit en kracht uit het breken van het brood: ‘Hij brak het, zegende het en deelde het rond’. En dat ging zo door…

Lees verder “Van de predikant”

Al weer ver weg, noem ik hier toch ook even de achter ons liggende kerstdiensten en de diensten rondom de jaarwisseling. We hadden deze keer de bijzonderheid dat 1 januari op een zondag viel en ik was wel tevreden over de keuze om wat later in de ochtend te beginnen in de kerk met ontmoeting en koffie. Daarna een korte viering en vervolgens een toost op het nieuwe jaar. En net als op oudejaarsdag waren we daadwerkelijk als gemeenschap bij elkaar. Op oudejaarsdag was de viering in de middag, met daarvoor de mogelijkheid binnen te lopen in de kerk. Ik vond het heerlijk om beide diensten zo met elkaar te kunnen vieren.

Lees verder “Van de predikant”

Ik heb in een vorig artikel in de Aanwijzer iets verteld over het ontstaan van de onderverdeling van de tijd in jaren en maanden. De onderverdeling wordt gekoppeld aan de stand van zon, maan en sterren, terwijl die onderverdeling samenhangt met de periodes van zaaien en oogsten en met de vruchtbaarheidscyclus van de boerderijdieren. En aan die periodes en dagen werden weer religieuze rituelen en gebruiken gekoppeld. Een goede oogst en dus voldoende te eten was uiteindelijk een gift van de goden / God.

Lees verder “De veertigdagentijd en pasen”

In de vorige Aanwijzer mocht ik u al een goed nieuw jaar toewensen, maar ik doe dat in dit blad nog eens dunnetjes over: ik wens u een heel goed 2023 toe. Immers, de redactie heeft als voornemen dat dit blad nog voor de jaarwisseling verschijnt. Goede wensen blijven trouwens ook best een tijdje houdbaar! En nu we het er toch over hebben: in het toewensen van een goed jaar, bedoel ik niet zozeer dat alles rimpelloos zal verlopen. Daarmee zouden we het leven overvragen, denk ik. Leven is nu eenmaal niet alleen de hoogten, maar ook de diepten. Niet alleen de stevigheid, maar ook de kwetsbaarheid. Tegelijk vertellen mensen die verdriet meemaken of die in moeilijke omstandigheden zijn dat het goede hun tóch tegemoet komt. Dat zit ‘m dan vaak in de verbondenheid en liefde die andere mensen hen bieden, maar dat kan ook zijn in de veerkracht die ze in zichzelf ontdekken al dan niet mede gevoed door het geloof.

Lees verder “Van de predikant”

Het kerkgebouw van Stompetoren was op 2 november in de middag opengesteld om binnen te lopen om een kaarsje te branden, even te zijn, op wat voor manier dan ook of om even een gesprekje te hebben met één van de aanwezige ambtsdragers of de predikant. Het is waardevol voor de mensen die even binnen kwamen lopen. Het is sowieso prettig dat de kerk open is.  

De aanloop was minder groot dan vorig jaar. Misschien ook omdat we toen in de corona-tijd zaten en er minder gelegenheid was om een kerkgebouw binnen te stappen. En een ander ‘misschien’: we zijn het als protestantse kerk nog niet zo gewend om te gedenken op deze manier en op deze dag, Allerzielen.

Lees verder “Van de predikant”

’t Is weer vroeg donker en na het ingaan van de wintertijd natuurlijk helemaal. Herfst dus. We zitten weer meer binnen, kerkelijk gaan we ook een andere tijd in. Eerst de tijd van terugblikken en gedenken; daarna de tijd van hopen en verwachten. Kunnen we zeggen: van donker naar licht? Van dood naar nieuw leven?

Gedenken

Dat gaan we doen met Open Kerk op woensdag 2 november, Allerzielen. Het kerkgebouw in Stompetoren is dan opengesteld van 13:00 uur tot 17:00 uur. U bent zeer welkom om binnen te lopen, een kaarsje te branden, even te zitten; om te bidden of om even een gesprekje te hebben. We hopen dat dit ook bij uitstek een gelegenheid is voor mensen van buiten de gemeente om binnen te lopen. Om op die manier iets van de kracht van het gebouw, van het ritueel en van de Aanwezige te ervaren. Maar iedereen is natuurlijk welkom, dus ook gemeenteleden.

Lees verder “Van de predikant”

Voorzichtig laten we de zomer achter ons, hoewel het weer ook plotseling om kan slaan natuurlijk. En wie weet, is er dan die langverwachte regen. Op de kalender begint gewoon op een dag de herfst vanwege de stand van de aarde t.o.v. de zon. Zo ook telt het kerkelijk jaar verder met zondagen door het jaar, tot we aangeland zijn bij de laatste zondag van het kerkelijk jaar, waarop we dit jaar nog de gedachtenis van onze overledenen zullen vieren. Volgend jaar gaan we naar de eerste zondag van november, om beter aan te sluiten bij andere kerken en de samenleving als geheel. De zomer is een tijd waarin het meestal wat rustiger is met kerkenwerk. Niet of veel minder vergaderen en meer tijd – in elk geval wat de dominee betreft – voor studie. Verder heb ik een ronde langs de andere ambtsdragers van onze gemeente gemaakt. Het is goed om gewoon eens even de tijd te nemen om te vragen hoe het gaat met de mensen die een ambt bekleden. Natuurlijk ben ik de notulist niet vergeten. Omgekeerd wordt er ook met de predikant een jaargesprek gehouden om aan hem te vragen hoe de vlag er bij hangt.

Lees verder “Van de predikant”

Voorzichtig laten we de zomer achter ons, hoewel het weer ook plotseling om kan slaan natuurlijk. En wie weet, is er dan die langverwachte regen. Op de kalender begint gewoon op een dag de herfst vanwege de stand van de aarde t.o.v. de zon. Zo ook telt het kerkelijk jaar verder met zondagen door het jaar, tot we aangeland zijn bij de laatste zondag van het kerkelijk jaar, waarop we dit jaar nog de gedachtenis van onze overledenen zullen vieren. Volgend jaar gaan we naar de eerste zondag van november, om beter aan te sluiten bij andere kerken en de samenleving als geheel.

Lees verder “Van de predikant”

Terugblik en het verruimen van onze blik

Half mei hadden we Guus Kuijer te gast in ons kerkgebouw in Stompetoren. Hij had een prachtig verhaal over het offer van Abraham (Genesis 22), waarbij hij de innerlijke stem van Sara vertolkte. Dat is tenminste de manier waarop ik onder woorden breng wat hij in de verhalen die hij voortbouwend op Bijbelse verhalen vertelt: de innerlijke stem van één van de hoofdrolspelers tot klinken brengen. Natuurlijk de innerlijke stem zoals hij zich verbeeldt dat die zou kunnen hebben geklonken. Zo’n innerlijke stem stelt vaak vragen bij wat vanzelf lijkt te spreken. Die stem houdt zich niet aan regels en wetten, of uiterlijke regels van fatsoen; we weten het allemaal als we ons oor te luisteren leggen bij onze eigen innerlijke stem. Het is het vaak ongezouten commentaar op de gebeurtenis waar we in betrokken zijn. Vaak durven we dat niet hardop te zeggen.

Lees verder “Van de predikant”