Categorie: Van de dominee

’t Maakt op mij elk jaar veel indruk: de Paascyclus. De beweging die we samen maken van donker naar licht. De mensen in het donker die we niet in de steek laten, waar ons meeleven naar uitgaat. Ons eigen donker dat we serieus nemen. Bronnen van hoop, licht en leven die we dan tóch weer aanboren. De kaarsen, gedoofd in de 40-dagentijd, die we dan tóch weer aan durven steken, één voor één. We kiezen er voor te geloven (‘belijden’ noemen we dat plechtig) dat licht en leven zal overwinnen voor iedereen op aarde, in elk huis; dat tranen gewist worden en dat gerechtigheid zal overwinnen. Ook in Gaza, Oekraïne of waar ter wereld ook.

Lees verder “Van de predikant”

De herfst heeft zijn intrede gedaan. De boom voor het raam van mijn werkkamer staat in een oranje gloed. Prachtig licht hij op als de laagstaande zon hem – letterlijk – in het zonnetje zet. Alsof het vuur er uit slaat. Het doet me denken aan de kaars die aan zijn einde raakt, maar voor het doven nog even in alle kracht opflakkert en laat zien tot welke pracht van licht en kleur hij in staat is. In tegenstelling tot de kaars, gaat de boom zelf niet dood, alleen gaat de boom in rust en het blad valt en sterft af.

Lees verder “Van de predikant”

Terugkijken doe ik, onder andere, op een geslaagde Floordienst. Ik had zelf het gevoel dat het in de dienst goed lukte om aan de hand van het sprookjeshuwelijk tussen Boaz en Ruth de trouw van God uit te spellen. Als een geleefde en beleefde werkelijkheid die al eeuwen met mensen meereist. Zo beroerd kan de toestand van iemand of van de wereld er niet aan toe zijn of God vindt altijd wel weer een gaatje om een nieuw begin te maken en mensen weer te inspireren om in beweging te komen en de toekomst tegemoet te treden.

Lees verder “Van de predikant”

Terugkijken, dat doen we op de zomermaanden. De periode in het jaar waarin ook het kerkelijk leven zich in de regel op een wat lager pitje afspeelt. Vergaderingen zijn er weinig tot niet en dat geeft mij wat meer ruimte en rust in het overige werk dat des dominees is. Zo merk ik hoe goed het is om daadwerkelijk in rust een bezinnende tekst of een boek tot me door te laten dringen, eens even te overdenken, in plaats van weer snel door te pakken naar de volgende taak die wacht.

Lees verder “Van de predikant”

Terugkijken

Op Hemelvaartsdag hadden we het gemeente-uitje naar de Herenboeren in Bergen. Met goed weer en in een nog betere sfeer kregen we een rondleiding op deze gemeenschappelijke boerderij van een zeer betrokken en kundig bestuurslid. Grappend had hij van te voren tegen me gezegd: ‘dan gaan we de Heer en de Herenboeren bij elkaar brengen’. Maar zo’n gekke gedachte is dat helemaal niet. We danken als gelovigen God voor onze dagelijkse kost (geef ons heden ons dagelijks brood). Het is geen verdienste noch vanzelfsprekendheid dat we elke dag te eten hebben (en nog zoveel meer) maar iets om dankbaar voor te zijn. Zo willen we ook op de boerderij leven met onze hand omhoog. Wat de aarde ons geeft aan voeding is geen vanzelfsprekendheid, maar om dankbaar voor te zijn.

Lees verder “Van de predikant”

We kunnen terugkijken op een goede paascyclus. Het zijn de dagen waarop in hoogte- en dieptepunten samenkomt waar het het christelijk geloof om begonnen is. Meer dan kerst raakt Pasen, met de dagen die daaraan vooraf gaan, de kern van ons geloof. Dat is op veel manieren te zeggen wat die kern is; ik zou het kunnen omschrijven als: de liefde en trouw van God leven en daaraan vasthouden dwars door roeien en ruiten heen, wat ons ook overkomt, omdat God ons vasthoudt. Daar proberen we naar te leven in de gemeente. Gods verhaal met ons houdt niet op, maar gaat dóór. Iedere keer weer opnieuw breekt het licht door in ons leven en op deze wereld. Dat licht laat zich niet stoppen of klein krijgen, zelfs niet als wij het af laten weten en onze idealen niet overeind kunnen houden. Zie Petrus die ook van te voren riep dat hij zijn idealen nooit uit z’n handen zou laten vallen, maar toen puntje bij paaltje kwam …. Maar toen die punt in een komma veranderde, mocht ook hij een nieuwe start maken toen hem drie keer werd gevraagd of hij Jezus werkelijk lief had. Geen haan die er meer naar kraaide en hij werd de rots waarop de kerk werd gebouwd.

Lees verder “Van de predikant”

We hebben begin maart genoten van de dienst met verhalen van Kees Posthumus. De gekleurde wimpels door de kerk gaven bij binnenkomst meteen een vrolijk beeld. De slang hield zich een beetje verborgen achter de koffer en met een eenvoudig blauw doek zagen we het meer van Galilea op een gegeven moment voor onze ogen verschijnen. Wat sprak er een intensiteit en kracht uit het breken van het brood: ‘Hij brak het, zegende het en deelde het rond’. En dat ging zo door…

Lees verder “Van de predikant”

Al weer ver weg, noem ik hier toch ook even de achter ons liggende kerstdiensten en de diensten rondom de jaarwisseling. We hadden deze keer de bijzonderheid dat 1 januari op een zondag viel en ik was wel tevreden over de keuze om wat later in de ochtend te beginnen in de kerk met ontmoeting en koffie. Daarna een korte viering en vervolgens een toost op het nieuwe jaar. En net als op oudejaarsdag waren we daadwerkelijk als gemeenschap bij elkaar. Op oudejaarsdag was de viering in de middag, met daarvoor de mogelijkheid binnen te lopen in de kerk. Ik vond het heerlijk om beide diensten zo met elkaar te kunnen vieren.

Lees verder “Van de predikant”

Ik heb in een vorig artikel in de Aanwijzer iets verteld over het ontstaan van de onderverdeling van de tijd in jaren en maanden. De onderverdeling wordt gekoppeld aan de stand van zon, maan en sterren, terwijl die onderverdeling samenhangt met de periodes van zaaien en oogsten en met de vruchtbaarheidscyclus van de boerderijdieren. En aan die periodes en dagen werden weer religieuze rituelen en gebruiken gekoppeld. Een goede oogst en dus voldoende te eten was uiteindelijk een gift van de goden / God.

Lees verder “De veertigdagentijd en pasen”

In de vorige Aanwijzer mocht ik u al een goed nieuw jaar toewensen, maar ik doe dat in dit blad nog eens dunnetjes over: ik wens u een heel goed 2023 toe. Immers, de redactie heeft als voornemen dat dit blad nog voor de jaarwisseling verschijnt. Goede wensen blijven trouwens ook best een tijdje houdbaar! En nu we het er toch over hebben: in het toewensen van een goed jaar, bedoel ik niet zozeer dat alles rimpelloos zal verlopen. Daarmee zouden we het leven overvragen, denk ik. Leven is nu eenmaal niet alleen de hoogten, maar ook de diepten. Niet alleen de stevigheid, maar ook de kwetsbaarheid. Tegelijk vertellen mensen die verdriet meemaken of die in moeilijke omstandigheden zijn dat het goede hun tóch tegemoet komt. Dat zit ‘m dan vaak in de verbondenheid en liefde die andere mensen hen bieden, maar dat kan ook zijn in de veerkracht die ze in zichzelf ontdekken al dan niet mede gevoed door het geloof.

Lees verder “Van de predikant”