Gebed van een moeder
O God, ik bid U voor mijn kind
want ik ben bang dat hij U zal vergeten,
en dat hij van veel dingen veel zal weten
maar niet, hoe hij de echte vrede vindt.
Ik bid U voor dit kind van mij
soms denk ik dat ik hem niet kan bereiken
en dat ik enkel macht’loos toe kan kijken.
Wilt U dan staan Heer aan zijn rechterzij?
O God, ik bid U voor mijn zoon,
want hij heeft pijn en allerhande zorgen.
Voor mij houdt hij die meestal goed verborgen:
hij wil niet dat ik mijn bezorgdheid toon.
Ik bid voor hem, nu hij een man
geworden is, voor ik het had begrepen.
Heer laat hem nooit de band met U verbreken,
toon hem Uw liefde, meer dan ik dat kan!
Nel Benschop
Overgenomen uit de Elisabeth Bode* van 18 sept. ‘76
Gevonden in haar dagboek.
Deze moeder vol zorg moest haar zoon loslaten.
Op die zondagmiddag, toen de moeder dit gedicht overschreef uit de Elisabeth Bode, was de vader met een andere zoon en schoondochter op bezoek in de psychiatrische inrichting in Bennebroek waar deze zoon al een maand verpleegd werd.
Gelukkig had de behandeling een goed resultaat en klom deze zoon weer uit het dal, waarna hij zijn leven op kon bouwen met familie en vrienden.
Dit voorjaar, bijna een halve eeuw later, moest hij zijn veelbewogen leven, na een ernstig ziekbed, tot zijn verdriet, voorgoed verlaten.
Op 2 november gedenken we in de kerk hen die wij los moesten laten. Ook deze zoon, die mijn lieve broer was, zullen wij dit jaar gedenken.
*) De Elisabeth Bode is een protestants tijdschrift waarvan het in die tijd de bedoeling was om na lezing door te geven aan niet- of anders kerkelijke buren of bekenden, als een manier om te evangeliseren. Ik herinner mij nog de bittere cacaosmaak van de mij onbekende truffel die ik toegestopt kreeg door de vriendelijke buurvrouw aan wie ik de Elisabethbode doorgaf. Het blad is een van de oudste tijdschriften en bestaat nog onder de naam Elisabeth Magazine.
Adri Kostelijk