Als sluiting van de kerkenraadvergadering las ik een gebed voor van Feije Duim.
De reden was het onderwerp van de afgelopen gespreksgroepavond van 15 oktober. Daarin werd ons gevraagd wat ons geraakt had de afgelopen periode.
Een van de deelnemers noemde de vreselijke aanslagen in Israël en de Gazastrook. Maar ook de voortdurende oorlog in Oekraïne waar geen einde aan lijkt te komen. De aardbeving in Afghanistan en we kunnen nog zoveel opnoemen wat ons “raakt”.
Zijn emotie daarbij was onmacht.
Ik stuitte op het volgende gebed en wil het u niet onthouden.
Een hartelijke groet, Henny S.
Wijs ons wegen
Heer,
Wijs ons wegen
om samen in verzet te komen
tegen de waanzin van de laaiende haat.
Maak ons sterk voor een samenleving
van licht en leven, met kansen en recht voor iedereen.
Niet gericht op zelfbehoud,
niet op eigen waarheid of eigen recht,
maar op elkaar.
Want daartoe roept u ons
al vanaf het begin.
Leer ons mensen om elkaar te vinden
en de handen ineen te slaan,
over de muren van geloof en cultuur,
van volk men vaderlanden heen.
Boven het naïeve en destructieve denken
in dwang en wraak en weerwraak uit.
Zoals u het ons in Christus leert.
Amen.