‘Gods goedheid is te groot voor het geluk alleen, zij gaat in alle nood door heel het leven heen…..’ (Lied 650)
Het zijn woorden van Barnard. Woorden die het geloof onder woorden brengen in een God die met je gaat. In heel het leven. Ook in alle nood. Daarom roepen wij iedere week weer ‘Heer ontferm U over ons’, ‘Kyrie eleison’, over alle nood die de wereld kent: groot verdriet, kleine zorgen, onoplosbaar leed. We kunnen er vaak weinig aan doen, en de nood van de wereld niet oplossen. Wat we wel kunnen doen – en dus ook trouw doen – is roepen om ontferming over alle ellende die wij zien en ervaren. In het geloof en het vertrouwen dat Gods goedheid door heel het leven heen gaat, ook in al die nood.
Als die wolk die meetrekt als het leven lijkt op een dorre woestijn. ‘Ik ben die ik ben’, en ‘ik zal er zijn’. Dát is Gods goedheid waarvoor wij na het Kyrië het Gloria aanheffen. Niet vanuit het idee dat ‘alles goed komt’. Of ‘na regen komt zonneschijn’. Wij zingen het Gloria als de lofzang op God die met mensen is. In moeilijke tijden. Omdat zijn goedheid te groot is voor het geluk alleen. Wij prijzen in het Gloria Gods naam, vanwege zijn goedheid die in alle nood door heel het leven heen gaat.
In de veertigdagentijd die op het punt staat te beginnen blijft het Gloria achterwege. Het is een bijzondere vorm van ‘vasten’, en het markeren van de ‘lijdenstijd’. Meer dan anders laten we de nood van de wereld in stilte staan. En roepen wij ‘Heer ontferm u’ over een wereld in nood. Uit solidariteit. Ter bezinning. Om er niet aan voorbij te leven. Trouw aan Jezus die het uithield met mensen in nood. Die het uithield met de moeite van zijn eigen levensweg. We houden even een aantal weken de adem in en bewaren het Gloria voor de Paasnacht als het opnieuw in alle pracht klinkt, in de confrontatie met het donker van de dood. Want ook dan gaat Gods goedheid met mensen. Trouw in zijn ontferming over ons, in leven en in sterven.
Ds. Corrie van Duinen