Categorie: Inspiratie

Verhalen horen
Verhalen lezen
Verhalen verstaan

Nog voor mijn vriendin uitgepraat is over de oude man die eerst zijn heup gebroken had en daarna beide armen brak, schoot me een soortgelijk verhaal te binnen zodat ik meteen begin te vertellen. Nadat hij eerst twee keer op zijn hoofd gevallen was met zijn elektrische fiets en in het ziekenhuis wakker werd, brak hij de volgende keer, toen hij een helm op had, beide armen en moest geopereerd worden. Ik luisterde niet verder naar waar mijn vriendin zich zorgen over maakte.

Zondag 15 mei om 14:00 uur komt Guus Kuijer een voordracht houden in de kerk van Stompetoren. Guus Kuijer is bekend als schrijver. Zijn boeken zijn in vele talen vertaald. Hij heeft ook een reeks boeken geschreven met vertellingen van bijbelverhalen: De Bijbel voor Ongelovigen. Deze middag gaat hij ons een verhaal voorlezen over het offer van Abraham, Genesis 22.

De maaltijd zoals Jezus die hield met zijn leerlingen en die in onze traditie Avondmaal is gaan heten, was een Pesach maaltijd. Dat wil zeggen, Pesach is een compleet feest van 8 dagen, waarvan de maaltijd (sedermaaltijd) aan het begin het centrale element is. We lezen het instellingsverhaal van het feest en de bijbehorende voorschriften in Exodus 12. Daar wordt verteld dat het feest werd ingesteld toen het volk Israël op het punt stond de slavernij van Egypte achter zich te laten en zijn bevrijding tegemoet te trekken. Behalve dat het feest en de maaltijd gevierd moet worden ter herinnering, krijgen de deelnemers deel aan de bevrijding die gevierd wordt door de voorschriften, gebruiken en gewoonten van het feest en de maaltijd op te volgen. Naast de voorschriften beschreven bij de instelling van het Pesach, zijn er in de loop van de eeuwen allerlei andere gebruiken en gewoonten aan vast geklonterd, zoals dat gaat met die dingen. Zo wordt de avond van de maaltijd wel beëindigd met de woorden “Volgend jaar in Jeruzalem”. Per traditie wordt het Pesach namelijk bij voorkeur in Jeruzalem gevierd. En toen die er nog was, ook nog het liefst in de Tempel. Intussen is het gezegde “Volgend jaar in Jeruzalem” ook de verwoording van de hoop voor de Joden buiten Israël om weer terug te kunnen keren naar het land van belofte.

De afgelopen twee jaar moest ik in mijn hoofd steeds een slag in de rondte maken als ik hoorde over een positieve test. Dat moest toch eigenlijk een goed bericht zijn? Maar nee, het was juist slecht nieuws omdat het betekende dat je besmettelijk was. Negatief getest was juist opeens positief geworden. Ik kon er niet meer bij. Ik heb altijd een goed gevoel gehad bij het woord ’positief’. En er gebeurden om mij heen zoveel positieve dingen in de goede zin van het woord dat ik nog meer in de war raakte.

Een herinnering van 70 jaar geleden

Het grote bruine paard voor het zwarte koetsje draaft in gelijkmatig tempo over de dijk van Grootschermer naar Schermerhorn. Papa zit buiten op de bok van de brik, zoals we het koetsje van opa noemen. Ik zit samen met mijn broertje binnen, lekker warm ingepakt op de bank tegenover mama. Door het gedraaf wiegt de koets zachtjes heen en weer.

Het hele jaar sta ik heerlijk in het bos,
niet in een standaard, maar gewoon, lekker los!
De hele familie gezellig om mij heen,
allemaal net als ik, op één been.